Sydney
Door: Monique
Blijf op de hoogte en volg Monique
05 Mei 2014 | Australië, Sydney
Hallo allemaal,
Het is weer tijd voor een nieuw verslagje, en meteen de eerste vanuit Australie, Sydney om precies te zijn. Twee weken geleden een lange vliegreis gehad vanuit Bangkok. Natuurlijk niet kunnen slapen, dus genoten van vijf films. Ja inderdaad, vijf films, Disney nog wel, heerlijk. Het viel dus allemaal wel weer mee, maar was natuurlijk dood op toen ik aankwam. Voor de verandering werd ik er nog even tussenuit gehaald bij de douane. Ik ben nog een van de weinige die het nieuwe Nederlandse paspoort heeft, en dat systeem kennen ze hier nog niet, of zoiets. De man verbaasde zich erom dat ik niet bang was, aangezien ik een half uur in een hokje werd gezet. Maar ik ben nogal wat gewend wat douane's betreft, en bovendien altijd van mijn vader geleerd dat ze daar echt wel te vertrouwen zijn. Hij moest er maar om lachen, arme kleine meid zei die. En bedankt!
Toen ik aankwam in de 'arrival hall' stond daar tot mijn grote verbazing Eline op me te wachten! Wat super lief, en echt hartstikke handig want ik had natuurlijk geen idee waar heen te gaan. Heldin! Uiteindelijk ben ik met vervoer afgezet bij mijn hostel en heb ingecheckt. Ik moest even wennen, lag op een kamer met acht onbekende mensen. Heb mijn spullen gedumpt en ben meteen met Eline de stad gaan verkennen. Daarna hebben we lekker bij haar gekookt en gegeten en heb ik een heerlijke douche kunnen pakken. Super fijn, was al meteen wat meer gerust gesteld dankzij Eline haha.
De dagen erna heb ik lekker Sydney verkent. Het is ontzettend mooi hier, natuurlijk is het druk en actief, zo'n grote stad, maar de sfeer is hier fantastisch. Echt een 'relax', 'calm down' en 'no worries' cultuur. Ze zijn hier zo vriendelijk allemaal. Een standaard hallo is hier niet van toepassing, er hoort altijd een 'how you're doing' bij. En aan de telefoon, aan de kassa of ergens anders 'darling' of 'sweetheart' worden genoemd, is ook al de normaalste zaak van de wereld, terwijl het in Nederland ongepast zou zijn. Er zijn hier wel heel veel 'rare' mensen, maar dat zal er wel bij horen denk ik. Ik ben naar het opera house geweest, de harbour bridge gezien en alle andere mooie sightseeings van de stad. Ook twee dagen flink gewandeld naar Bondi Beach en Manley Beach met Eline en haar au-pair kids. Goed voor mijn Engels, die jongens blijven maar praten, heerlijk! Vrijdag was hier de ANZAC's dag. Dit is een soort veteranen dag. Alle overleden soldaten worden herdacht en alle soldaten nu bedankt. Ontzettend leuk. Een optocht met groepen van alle landen, fanfare's en iedereen stond te klappen. Leuk om te zien!
Helaas waren er wat dingen mis met mijn boeking via de organisatie. Het zou wat langer duren voordat ik kon beginnen aan de reis langs de oostkust, dus ik moest wat langer in Sydney blijven. Ik heb dus donderdag maar een last minute'je geboekt naar Melbourne. Mijn backpack even ingeruild voor een handig klein koffertje bij Eline en donderdag middag richting het grote vliegveld van Sydney. Na eindelijk mijn gate gevonden te hebben en eventjes te hebben moeten wachten kwam ik als een van de laaste het vliegtuig in. Ik kreeg meteen commentaar van mijn lieve (dacht ik) oma buurvrouw. De jeugd van tegenwoordig, altijd het laatste moment. Ik vertelde haar dat ik liever een kwartiertje langer in de gate wacht (wifi), in tegenstelling tot al die ongeduldige mensen in de rij, die vervolgens hetzelfde kwartier gewoon in het vliegtuig moeten uitzitten. Vervolgens raakte we toch aan de praat. Ze woonde in Melbourne en was voor een paar dagen op en neer naar haar zoon geweest in Sydney, die tot moeders grootte verbazing nog steeds vrijgezel was, ondanks dat het zo'n succesvolle zakenman was. Succesvolle zakenman of niet, lelijk was hij wel kan ik vertellen na ongeveer tien foto's dus mij verbaasde het niet. Na een half uur besloot ik mijn boek uit mijn tas te pakken, op de hoop dat ze de hint zou snappen. Helaas. Na nog anderhalf uur wijze lessen en levensverhalen van mijn lieve buurvrouw aangehoord te hebben landde we, en ben ik zo'n beetje als eerste het vliegtuig uitgerend. Toen het later bleek dat ze ook nog bij me in de bus zat, sloeg ze gelukkig de lege plek naast mij over. Daarna ging er een kale zakenman zitten, die zo'n uur heeft zitten bellen. Ik weet nog steeds niet wat nu erger was. Maar goed. In de avond kwam ik aan in Melbourne, waar het trouwens veel en veel kouder was. Even zoeken naar mijn hostel, en gauw genoeg weer de deur uit op zoek naar eten. De volgende dag ben ik 's ochtends optijd naar het 'visitor centre' gegaan, voor alle informatie over wat te zien en wat te doen, en wat zeker niet te missen. Ik had tenslotte maar twee dagen. Oke, dit was te kort voor alles wat ik wilde doen. Ik ben met de hop on hop of bus meegegaan waarbij je overal kan op- en afstappen. Ideaal. Ik heb ontzettend veel gezien. Museum's over de immigratie naar Australie, de aborigionols, over 'body and mind', disney (favoriet!) en vanalles en nog wat. Melbourne is best een stad van de kunst en de sport. Veel of hele oude gebouwen, of juist hele nieuwe. Vanochtend heb ik nog wat bepaalde routes gelopen en vanmiddag moest ik alweer terug naar het vliegveld. Helaas hadden we twee uur vertraging, en vervolgens duurde de vlucht ook nog langer dus ik ben pas net terug in mijn hostel. Voor vanavond gebeurt er hier niet veel meer.
Zo zijn jullie weer op de hoogte van mijn eerste paar weken in Australie. Ik hoop nu toch wel snel te kunnen beginnen aan mijn geplande reis. Ik heb 'maar' zeven weken in Australie om zoveel mogelijk te zien en te doen, dus dat is dan ook de bedoeling. Ik mis Nederland, de lieve mensen en leuke dingen die ik doe toch wel. Het is even anders nu je meer op jezelf bent, niet meer in een groep en niet meer georganiseerd. Dit is dadelijk met mijn reis hopelijk wel weer anders, maar het blijft even wennen. En het tijdverschil is nu toch wel echt heel erg groot. Maar ik ben wel weer in het mooie Australie, dus toch blijven genieten!
Doe de groetjes aan iedereen en tot spreeks allemaal!
Liefs
Het is weer tijd voor een nieuw verslagje, en meteen de eerste vanuit Australie, Sydney om precies te zijn. Twee weken geleden een lange vliegreis gehad vanuit Bangkok. Natuurlijk niet kunnen slapen, dus genoten van vijf films. Ja inderdaad, vijf films, Disney nog wel, heerlijk. Het viel dus allemaal wel weer mee, maar was natuurlijk dood op toen ik aankwam. Voor de verandering werd ik er nog even tussenuit gehaald bij de douane. Ik ben nog een van de weinige die het nieuwe Nederlandse paspoort heeft, en dat systeem kennen ze hier nog niet, of zoiets. De man verbaasde zich erom dat ik niet bang was, aangezien ik een half uur in een hokje werd gezet. Maar ik ben nogal wat gewend wat douane's betreft, en bovendien altijd van mijn vader geleerd dat ze daar echt wel te vertrouwen zijn. Hij moest er maar om lachen, arme kleine meid zei die. En bedankt!
Toen ik aankwam in de 'arrival hall' stond daar tot mijn grote verbazing Eline op me te wachten! Wat super lief, en echt hartstikke handig want ik had natuurlijk geen idee waar heen te gaan. Heldin! Uiteindelijk ben ik met vervoer afgezet bij mijn hostel en heb ingecheckt. Ik moest even wennen, lag op een kamer met acht onbekende mensen. Heb mijn spullen gedumpt en ben meteen met Eline de stad gaan verkennen. Daarna hebben we lekker bij haar gekookt en gegeten en heb ik een heerlijke douche kunnen pakken. Super fijn, was al meteen wat meer gerust gesteld dankzij Eline haha.
De dagen erna heb ik lekker Sydney verkent. Het is ontzettend mooi hier, natuurlijk is het druk en actief, zo'n grote stad, maar de sfeer is hier fantastisch. Echt een 'relax', 'calm down' en 'no worries' cultuur. Ze zijn hier zo vriendelijk allemaal. Een standaard hallo is hier niet van toepassing, er hoort altijd een 'how you're doing' bij. En aan de telefoon, aan de kassa of ergens anders 'darling' of 'sweetheart' worden genoemd, is ook al de normaalste zaak van de wereld, terwijl het in Nederland ongepast zou zijn. Er zijn hier wel heel veel 'rare' mensen, maar dat zal er wel bij horen denk ik. Ik ben naar het opera house geweest, de harbour bridge gezien en alle andere mooie sightseeings van de stad. Ook twee dagen flink gewandeld naar Bondi Beach en Manley Beach met Eline en haar au-pair kids. Goed voor mijn Engels, die jongens blijven maar praten, heerlijk! Vrijdag was hier de ANZAC's dag. Dit is een soort veteranen dag. Alle overleden soldaten worden herdacht en alle soldaten nu bedankt. Ontzettend leuk. Een optocht met groepen van alle landen, fanfare's en iedereen stond te klappen. Leuk om te zien!
Helaas waren er wat dingen mis met mijn boeking via de organisatie. Het zou wat langer duren voordat ik kon beginnen aan de reis langs de oostkust, dus ik moest wat langer in Sydney blijven. Ik heb dus donderdag maar een last minute'je geboekt naar Melbourne. Mijn backpack even ingeruild voor een handig klein koffertje bij Eline en donderdag middag richting het grote vliegveld van Sydney. Na eindelijk mijn gate gevonden te hebben en eventjes te hebben moeten wachten kwam ik als een van de laaste het vliegtuig in. Ik kreeg meteen commentaar van mijn lieve (dacht ik) oma buurvrouw. De jeugd van tegenwoordig, altijd het laatste moment. Ik vertelde haar dat ik liever een kwartiertje langer in de gate wacht (wifi), in tegenstelling tot al die ongeduldige mensen in de rij, die vervolgens hetzelfde kwartier gewoon in het vliegtuig moeten uitzitten. Vervolgens raakte we toch aan de praat. Ze woonde in Melbourne en was voor een paar dagen op en neer naar haar zoon geweest in Sydney, die tot moeders grootte verbazing nog steeds vrijgezel was, ondanks dat het zo'n succesvolle zakenman was. Succesvolle zakenman of niet, lelijk was hij wel kan ik vertellen na ongeveer tien foto's dus mij verbaasde het niet. Na een half uur besloot ik mijn boek uit mijn tas te pakken, op de hoop dat ze de hint zou snappen. Helaas. Na nog anderhalf uur wijze lessen en levensverhalen van mijn lieve buurvrouw aangehoord te hebben landde we, en ben ik zo'n beetje als eerste het vliegtuig uitgerend. Toen het later bleek dat ze ook nog bij me in de bus zat, sloeg ze gelukkig de lege plek naast mij over. Daarna ging er een kale zakenman zitten, die zo'n uur heeft zitten bellen. Ik weet nog steeds niet wat nu erger was. Maar goed. In de avond kwam ik aan in Melbourne, waar het trouwens veel en veel kouder was. Even zoeken naar mijn hostel, en gauw genoeg weer de deur uit op zoek naar eten. De volgende dag ben ik 's ochtends optijd naar het 'visitor centre' gegaan, voor alle informatie over wat te zien en wat te doen, en wat zeker niet te missen. Ik had tenslotte maar twee dagen. Oke, dit was te kort voor alles wat ik wilde doen. Ik ben met de hop on hop of bus meegegaan waarbij je overal kan op- en afstappen. Ideaal. Ik heb ontzettend veel gezien. Museum's over de immigratie naar Australie, de aborigionols, over 'body and mind', disney (favoriet!) en vanalles en nog wat. Melbourne is best een stad van de kunst en de sport. Veel of hele oude gebouwen, of juist hele nieuwe. Vanochtend heb ik nog wat bepaalde routes gelopen en vanmiddag moest ik alweer terug naar het vliegveld. Helaas hadden we twee uur vertraging, en vervolgens duurde de vlucht ook nog langer dus ik ben pas net terug in mijn hostel. Voor vanavond gebeurt er hier niet veel meer.
Zo zijn jullie weer op de hoogte van mijn eerste paar weken in Australie. Ik hoop nu toch wel snel te kunnen beginnen aan mijn geplande reis. Ik heb 'maar' zeven weken in Australie om zoveel mogelijk te zien en te doen, dus dat is dan ook de bedoeling. Ik mis Nederland, de lieve mensen en leuke dingen die ik doe toch wel. Het is even anders nu je meer op jezelf bent, niet meer in een groep en niet meer georganiseerd. Dit is dadelijk met mijn reis hopelijk wel weer anders, maar het blijft even wennen. En het tijdverschil is nu toch wel echt heel erg groot. Maar ik ben wel weer in het mooie Australie, dus toch blijven genieten!
Doe de groetjes aan iedereen en tot spreeks allemaal!
Liefs
-
05 Mei 2014 - 05:51
Karin Van Dijk:
Hee Monique,
Wat een ervaringen allemaal.
Ik ben onder de indruk van je doorzettingsvermogen en je positieve levensinstelling. Een genot om je verhaal te lezen met jouw zo bekende humor en uitstraling.
Ik mis je wel en hoop je lach over een paar weken weer te mogen zien in het orkest .
We zijn hard aan het werk en hebben nog bergen te verzetten.
Ik hoop dat je de Heilights mooi gaat vinden ..
Lieve groet en een dikke knuffel,
Karin -
05 Mei 2014 - 08:17
Henriette:
hoi monique
wat een supermooi verhaal en wat een gave ervaring voor jou
het is heel leuk om te lezen waar je bent en wat je allemaal gedaan hebt
heel indrukwekkend
nog heel veel plezier daar down under
groetjes henriette -
05 Mei 2014 - 08:51
Anita Donkers:
Je bent een held! Ga vooral door met het onbevangen genieten. Xx -
06 Mei 2014 - 14:22
Linda Van Bragt:
Enjoy vriendin! En als het even niet mee zit, kop oppp!
Geniet ervan & tot snel !
Ik mis je,
Kusjes Linda -
06 Mei 2014 - 14:38
Evi:
Hey vrouwke,
Zo gaaf wat jij allemaal meemaakt! Ik denk dat iedereen die het leest jaloers op je is! Gelukkig ben je ons nog niet vergeten ;) maar zorg er vooral voor dat je heel erg veel geniet en zoveel mogelijk ervaringen opdoet en onthoudt!
Heel veel liefs! xx -
10 Mei 2014 - 18:36
Oma Mickey:
Hoi Monique,
Wat een mooi verhaal en een leuke ervaring.
Hier is het goed weer. Het regent zo'n best. Gisteren noodweer 14 graden.
Het leek wel herfst. Deze week is het hetzelfde weer. Als je onze familie tegen komt doe ze de groeten. Mijn leptop is kapot dus dan maar via de iPad van Joyce en aangezien ik daar niet zo goed in ben laat ik hun maar type -
10 Mei 2014 - 18:40
Oma Mickey Deel 2:
Deel 2:
Heel veel groetjes uit Heusden van opa en oma, en veel pootjes van Mickey -
10 Mei 2014 - 18:41
Oma Mickey Deel 3:
Mickey reageert nog steeds op de naam ,, Monique".
Veel plezier, geniet ervan en pas goed op jezelf.
Heel veel liefst opa en oma X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
