Eerste helft Amerika
Blijf op de hoogte en volg Monique
20 Juni 2014 | Verenigde Staten, Louisiana
Hallo allemaal,
Na over de helft te zijn van mijn Amerika tripje is het weer tijd voor een verslagje, zoveel te vertellen! Ik ga waarschijnlijk te helft vergeten, maar dat komt dan later wel weer. De tijd vliegt, het gaat hartstikke snel. Gelukkig, want ik kan ook niet meer wachten om naar huis te gaan.
Vorige week zaterdagmiddag ben ik aangekomen in Los Angeles. Het was laat in de middag en ik was dood op door de lange vliegreis en het tijdsverschil van Australie van 17 uur. Ik ben eventjes de stad in gelopen, heb een hapje gegeten en ben daarna meteen al gaan slapen. De volgende dag zou ik de groep ontmoeten in de lobby. Eerst een kennismakings rondje, wat papieren en uitleg natuurlijk. Tien mensen, 6 jongens, 4 meiden. We hebben een leuke gids, echt een rauwe meid maar wel ontzettend leuk. De groep is nogal gemixt. Een broer en zus-stel, drie vrienden en de rest reist alleen. Duitsland, Engeland, Australie, Wales en ik, de Nederlandi zoals ze het hier noemen. Na alle belangrijkste uitleg zijn we naar Hollywood gereden, de 'walk of fame' gelopen en een hapje gegeten in een in-out restaurant (mega populair hier, niet te eten). Na de lunch zijn we doorgereden naar Las Vegas. We hadden echt een kei luxe hotel. Na het eten zijn we met een partybus over de strip gereden en daarna lekker gaan stappen. Een super leuke avond, mega gezellig en ontzettend gelachen. Natuurlijk kan een eerste nacht Vegas niet helemaal soepel verlopen, maar uiteindelijk lag iedereen dan toch rond een uur of half zeven wel in zijn of haar bed. Rond een uurtje of tien heeft Christine (de gids) ons afgezet op de strip. Vegas is 's nachts natuurlijk ontzettend mooi met alle lichten, maar ook overdag echt leuk. Je komt de raarste mensen tegen maar dat hoort erbij. Na nog een avondje stappen in Vegas zijn we de volgende dag verder gereden naar onze eerste kampeerplek. Het rijden in ons busje is zeker niet verkeerd maar de afstanden zijn natuurlijk wel groot. Eigenlijk worden de ritjes door de meeste dan ook gebruikt om lekker bij te slapen.
Onze eerste kampeerplek was echt super mooi. Onze tentjes opgezet en naar het nationaal park gelopen, Zion. We hebben een kleine hiking tocht gedaan. Het is hier wel heel warm, rond de 40 graden, maar het was toch echt super mooi. Daarna hebben gekookt. Nog niet zo'n succes aangezien we de helft van de boodschappen waren vergeten, maar iedereen had zo'n grote honger dat dat al niet meer uitmaakte. Iedereen lag optijd in bed. De volgende dag stond de 'Angels Landing' tocht op de planning. Om half vijf ging de wekker. Je moet optijd starten anders is het te gevaarlijk met het warme weer. Het was ontzettend zwaar. De eerste vijf kilometer moesten we omhoog lopen en daarna nog drie klimmen. Doodeng, zeker nadat ze ons vertelde dat er gemiddeld per jaar vijf mensen van de cliff vallen en dat overleef je natuurlijk niet. Ze hebben wel overal kettingen aan gemaakt zodat je je zelf wel goed kan vasthouden en omhoog kan trekken. Eenmaal op de top was het allemaal de moeite waard. Het was echt zo mooi, uitzicht over het hele park. Helaas moesten we ook weer het hele stuk omlaag maar dat ging gelukkig iets makkelijker. Na de tocht hebben we onze tentjes weer afgebroken en zijn we in de auto gestapt richting Utah. Daar kwamen we in de avond aan. Lekker gegeten (veeel beter) en een hele gezellige avond gehad met de nodige drankjes. Helaas vergeten de tentjes op te zetten dus hebben we onder de sterren geslapen, kan erger. De volgende dag het busje weer in richting de Grand Canyon. Die middag konden degene die dit wilde een helikopter vlucht doen over de Canyon. Wat ben ik blij dat ik dat gedaan heb, iedereen trouwens. Het was zo ontzettend mooi, en indrukwekkend. De beste manier om de Canyon echt te zien, hoe groot, hoe hoog en hoe mooi. Prachtig gewoon. We hadden ook een ontzettend leuke piloot en heel de groep was enthousiast. De volgende dag zouden we weer gaan hiken. Om half vier het wekkertje voor de zonsopgang. Er waren twee tochten, een van 21 kilometer en eentje van 9. Het verschil met de andere tochten is dat je nu eerst omlaag gaat, en dan terug omhoog klimt, als het warmer wordt. Best gevaarlijk ook, omdat iedereen de tocht omhoog onderschat, aangezien omlaag lopen zo simpel is. Met z'n drietjes hebben we de 21 gedaan, James, Gavin en ik. Eenmaal onderaan flink geluncht en terug naar boven. Dit was echt wel heeeel mooi en heeel moeilijk, 1.3 kilometers was het verschil met boven en onder. Het was 48 graden onder in de Canyon maar met af en toe even rusten, veel water drinken is het wel gelukt. We waren kei blij en het leverde ook echt de prachtigste plaatjes op natuurlijk. Eenmaal terug in het kamp lekker gedoucht en daarna pizza gegeten tijdens zonsondergang over de Grand Canyon. De volgende dag alles weer ingepakt en richting Monument Valley. Monument Valley is een deel van Amerika voor de Navajo's. Dit is een van de bevolkingsgroepen die hier al leefde voordat Amerika uberhaupt bestond. Ze hebben dit stukje land gekregen en het wordt dan ook totaal beschouwt als iets heel anders dan Amerika, hun eigen landje. Eerst zijn we naar de beroemde straat gereden, bekend uit vele films onderandere Forrest Gump. Het zijn grote vlaktes met alleen maar zand dus het waait er ontzettend. Wij zaten midden in een zandstorm dus met doeken voor onze mond zijn we naar het kamp gegaan. Er zijn een aantal regeltjes als je met deze mensen kampeert. Ondanks hun Amerika ze van ze is afgenomen zijn ze echt ontzettend aardig. Je mag ze alleen nooit in de ogen aankijken en nooit over de dood praten. Ook alcohol is ten strengste verboden en er is daar (voor het eerst volgens mij) nooit een verschil geweest tussen man en vrouw, iedereen is gelijk. We kregen heel apart maar lekker eten en daarna hebben ze wat dingen uitgelegd over hun cultuur. Ze kwamen te voorschijn in de meest kleurrijke rare pakken. Het was een avond vol dansen en muziek, maar wel super interessant. Terug op het kamp tijdens het genieten van het kampvuur hebben we met Mike gepraat, een van de mannen. Hij beantwoordde al onze vragen. Van hun leven, het werken, de kinderen die naar school gaan. Ik kan me niet voorstellen dat er in deze tijd nog mensen zijn die zo leven. Heel indrukwekkend. Geen elektriciteit, geen tijd, opstaan voor de zon op is, anders wordt je lui en ziek. Ze zijn erg bijgelovig. We hebben met zn alle geslapen in een hoogat. Dit is een hut gemaakt van modder. De volgende dag opstaan voor de zon op komt en terug naar ons busje. Na een klein beetje opfrissen hebben we bijna de hele dag moeten rijden naar Santa Fe. Nadat iedereen eindelijk de nodige douche had gehad om al het zand af te spoelen hebben we 's avonds gegeten bij de Mexicaan. Er was een andere groep van Trek Amerika (het bedrijf van de reis), op dezelfde camping, en het was dus ook weer een ontzettend gezellige, zatte en late avond. Nadat we de volgende dag weer geladen waren zijn we naar Roswell gereden, New-Mexico. In 1942 dachten de mensen hier dat ze een UFO hebben gezien. Sindsdien staaat Roswell bekend om het spotten van de Aliens. De mensen zijn echt gek geworden, ze geloven er helemaal in. Beetje raar ook wel. Het museum, zogenaamd gebaseerd op waargebeurde feiten, hing onder andere vol met krantenartikelen en foto's dat zou bewijzen dat het echt zo is, er zijn Aliens. Een man sprak ons aan en vertelde ons zijn verhaal. Er komt een tijd dat ze ons komen halen. We mogen niet tegenstribbelen, dit hoort zo. We kunnen van ze leren, en zei van ons. Ja meneer, heel fijn, bedankt. We hebben natuurlijk wel ontzettend gelachen. Er liepen zelf mensen rond met een zelfgemaakte muts van zilverfolie, zodat de Aliens onze hersenen niet uit konden zuigen. Ook hingen er uitspraken van beroemdheden die er echt in geloven. Zelfs John F Kennedy, ooit de president van Amerika, en zelfs hij gelooft dat ze bestaan. Apart.
Daarna zijn we naar ons volgende kamp gegaan in Carlsbad. Na weer een gezellige avond zijn we de volgende ochtend naar de grotten geweest. Ook weer heel mooi en indrukwekkend. Daarna hebben we genoten van een vrije middag en een lekker duik in het zwembad. De volgende dag stond er een hele lange rit op de planning, naar Texas. We besloten vroeg te vertrekken (5 uur), want dan was het nog rustig. Eenmaal aangekomen in San Antonio zijn we meteen de stad in gegaan. Eerst zijn we naar de Alamo gegaan. Vroeger was San Antonio een eigen land. Om een gegeven moment hebben ze de plek waar het leger verbleef totaal ingesloten. Ze zijn allemaal verhongerd, mishandeld en/of vermoord. Dit gebouw is nu het monument, genaamd de Alamo. Erg indrukwekkend en ook wel heftig voor sommige mensen konden we merken. Daarna hebben we de riverwalk gedaan. Een rivier midden door de stad. Om zes uur zou de parade beginnen met de spelers van de Spurs, het rugby team hier, dat toevallig pas eerste is geworden. Nogal een big deal. We hebben een hapje gegeten in een tentje genaamd Dicks. Dit heette niet voor niks zo, de bediening sloeg echt nergens op, en de ene fack you naar de andere. Je moet er wel mee kunnen lachen, anders kan je beter gaan. In de avond zijn we naar de Cowboy Dance Hall geweest. Lekker wat line-dance lesjes gehad. Het was zo gezellig. Helemaal iets anders dan wat je gewend bent, maar zo leuk, al die cowboys. We hebbe neen geweldige avond gehad en aangezien de drankjes maar een dollar kostte kunnen jullie wel raden hoe de avond afliep. Nadat deze morgen mensen weer in staat waren iets uit te voeren zijn we gaan tuben. Lekker varen in een bandje, koelboxje mee, heerlijk. Een lekkere relaxte dag, die de meeste ook goed konden gebruiken na de avond hiervoor. Vandaag weer een flink stuk gereden en voor de rest van de avond lekker relaxen, er staat een druk programma op de planning voor de komende dagen.
We hebben nog genoeg leuke dingen op de planning staan. Vanaf morgen gaan we de city's langs, zoals onder andere New Orleans, Washington en New York. We hebben wel echt geluk met de groep. Het is ontzettend gezellig en we kunnen echt lachen. De ritjes in het busje zijn mijn favoriet, en de avondjes op de camping. Iedereen helpt mee en er zijn geen onderlinge groepjes. Het maakt allemaal niet zoveel uit, en het is altijd goed. Het is natuurlijk ook ontzettend leuk aangezien bijna iedereen ergens anders vandaag komt. Dat merk je aan alles, het eten, dingen, woorden, en ga zo maar door. Ik ben vaak ontzettend grappig om mijn Engels maar ik leer wel veel van ze, en natuurlijk ook wat Nederlandse zinnen voor hun. De weekendjes naar elkaars plekken en landen zijn onderhand al bijna gepland, echt leuk. Nog een dik weekje en dan ben ik weer thuis. Het zal wel raar zijn, nadat je zo 21 dagen continue hebt samen gereisd. Nog even flink genieten van wat er komen gaat dus!
Tot snel daar in Nederlandi!
Dikke kus, Monique
Na over de helft te zijn van mijn Amerika tripje is het weer tijd voor een verslagje, zoveel te vertellen! Ik ga waarschijnlijk te helft vergeten, maar dat komt dan later wel weer. De tijd vliegt, het gaat hartstikke snel. Gelukkig, want ik kan ook niet meer wachten om naar huis te gaan.
Vorige week zaterdagmiddag ben ik aangekomen in Los Angeles. Het was laat in de middag en ik was dood op door de lange vliegreis en het tijdsverschil van Australie van 17 uur. Ik ben eventjes de stad in gelopen, heb een hapje gegeten en ben daarna meteen al gaan slapen. De volgende dag zou ik de groep ontmoeten in de lobby. Eerst een kennismakings rondje, wat papieren en uitleg natuurlijk. Tien mensen, 6 jongens, 4 meiden. We hebben een leuke gids, echt een rauwe meid maar wel ontzettend leuk. De groep is nogal gemixt. Een broer en zus-stel, drie vrienden en de rest reist alleen. Duitsland, Engeland, Australie, Wales en ik, de Nederlandi zoals ze het hier noemen. Na alle belangrijkste uitleg zijn we naar Hollywood gereden, de 'walk of fame' gelopen en een hapje gegeten in een in-out restaurant (mega populair hier, niet te eten). Na de lunch zijn we doorgereden naar Las Vegas. We hadden echt een kei luxe hotel. Na het eten zijn we met een partybus over de strip gereden en daarna lekker gaan stappen. Een super leuke avond, mega gezellig en ontzettend gelachen. Natuurlijk kan een eerste nacht Vegas niet helemaal soepel verlopen, maar uiteindelijk lag iedereen dan toch rond een uur of half zeven wel in zijn of haar bed. Rond een uurtje of tien heeft Christine (de gids) ons afgezet op de strip. Vegas is 's nachts natuurlijk ontzettend mooi met alle lichten, maar ook overdag echt leuk. Je komt de raarste mensen tegen maar dat hoort erbij. Na nog een avondje stappen in Vegas zijn we de volgende dag verder gereden naar onze eerste kampeerplek. Het rijden in ons busje is zeker niet verkeerd maar de afstanden zijn natuurlijk wel groot. Eigenlijk worden de ritjes door de meeste dan ook gebruikt om lekker bij te slapen.
Onze eerste kampeerplek was echt super mooi. Onze tentjes opgezet en naar het nationaal park gelopen, Zion. We hebben een kleine hiking tocht gedaan. Het is hier wel heel warm, rond de 40 graden, maar het was toch echt super mooi. Daarna hebben gekookt. Nog niet zo'n succes aangezien we de helft van de boodschappen waren vergeten, maar iedereen had zo'n grote honger dat dat al niet meer uitmaakte. Iedereen lag optijd in bed. De volgende dag stond de 'Angels Landing' tocht op de planning. Om half vijf ging de wekker. Je moet optijd starten anders is het te gevaarlijk met het warme weer. Het was ontzettend zwaar. De eerste vijf kilometer moesten we omhoog lopen en daarna nog drie klimmen. Doodeng, zeker nadat ze ons vertelde dat er gemiddeld per jaar vijf mensen van de cliff vallen en dat overleef je natuurlijk niet. Ze hebben wel overal kettingen aan gemaakt zodat je je zelf wel goed kan vasthouden en omhoog kan trekken. Eenmaal op de top was het allemaal de moeite waard. Het was echt zo mooi, uitzicht over het hele park. Helaas moesten we ook weer het hele stuk omlaag maar dat ging gelukkig iets makkelijker. Na de tocht hebben we onze tentjes weer afgebroken en zijn we in de auto gestapt richting Utah. Daar kwamen we in de avond aan. Lekker gegeten (veeel beter) en een hele gezellige avond gehad met de nodige drankjes. Helaas vergeten de tentjes op te zetten dus hebben we onder de sterren geslapen, kan erger. De volgende dag het busje weer in richting de Grand Canyon. Die middag konden degene die dit wilde een helikopter vlucht doen over de Canyon. Wat ben ik blij dat ik dat gedaan heb, iedereen trouwens. Het was zo ontzettend mooi, en indrukwekkend. De beste manier om de Canyon echt te zien, hoe groot, hoe hoog en hoe mooi. Prachtig gewoon. We hadden ook een ontzettend leuke piloot en heel de groep was enthousiast. De volgende dag zouden we weer gaan hiken. Om half vier het wekkertje voor de zonsopgang. Er waren twee tochten, een van 21 kilometer en eentje van 9. Het verschil met de andere tochten is dat je nu eerst omlaag gaat, en dan terug omhoog klimt, als het warmer wordt. Best gevaarlijk ook, omdat iedereen de tocht omhoog onderschat, aangezien omlaag lopen zo simpel is. Met z'n drietjes hebben we de 21 gedaan, James, Gavin en ik. Eenmaal onderaan flink geluncht en terug naar boven. Dit was echt wel heeeel mooi en heeel moeilijk, 1.3 kilometers was het verschil met boven en onder. Het was 48 graden onder in de Canyon maar met af en toe even rusten, veel water drinken is het wel gelukt. We waren kei blij en het leverde ook echt de prachtigste plaatjes op natuurlijk. Eenmaal terug in het kamp lekker gedoucht en daarna pizza gegeten tijdens zonsondergang over de Grand Canyon. De volgende dag alles weer ingepakt en richting Monument Valley. Monument Valley is een deel van Amerika voor de Navajo's. Dit is een van de bevolkingsgroepen die hier al leefde voordat Amerika uberhaupt bestond. Ze hebben dit stukje land gekregen en het wordt dan ook totaal beschouwt als iets heel anders dan Amerika, hun eigen landje. Eerst zijn we naar de beroemde straat gereden, bekend uit vele films onderandere Forrest Gump. Het zijn grote vlaktes met alleen maar zand dus het waait er ontzettend. Wij zaten midden in een zandstorm dus met doeken voor onze mond zijn we naar het kamp gegaan. Er zijn een aantal regeltjes als je met deze mensen kampeert. Ondanks hun Amerika ze van ze is afgenomen zijn ze echt ontzettend aardig. Je mag ze alleen nooit in de ogen aankijken en nooit over de dood praten. Ook alcohol is ten strengste verboden en er is daar (voor het eerst volgens mij) nooit een verschil geweest tussen man en vrouw, iedereen is gelijk. We kregen heel apart maar lekker eten en daarna hebben ze wat dingen uitgelegd over hun cultuur. Ze kwamen te voorschijn in de meest kleurrijke rare pakken. Het was een avond vol dansen en muziek, maar wel super interessant. Terug op het kamp tijdens het genieten van het kampvuur hebben we met Mike gepraat, een van de mannen. Hij beantwoordde al onze vragen. Van hun leven, het werken, de kinderen die naar school gaan. Ik kan me niet voorstellen dat er in deze tijd nog mensen zijn die zo leven. Heel indrukwekkend. Geen elektriciteit, geen tijd, opstaan voor de zon op is, anders wordt je lui en ziek. Ze zijn erg bijgelovig. We hebben met zn alle geslapen in een hoogat. Dit is een hut gemaakt van modder. De volgende dag opstaan voor de zon op komt en terug naar ons busje. Na een klein beetje opfrissen hebben we bijna de hele dag moeten rijden naar Santa Fe. Nadat iedereen eindelijk de nodige douche had gehad om al het zand af te spoelen hebben we 's avonds gegeten bij de Mexicaan. Er was een andere groep van Trek Amerika (het bedrijf van de reis), op dezelfde camping, en het was dus ook weer een ontzettend gezellige, zatte en late avond. Nadat we de volgende dag weer geladen waren zijn we naar Roswell gereden, New-Mexico. In 1942 dachten de mensen hier dat ze een UFO hebben gezien. Sindsdien staaat Roswell bekend om het spotten van de Aliens. De mensen zijn echt gek geworden, ze geloven er helemaal in. Beetje raar ook wel. Het museum, zogenaamd gebaseerd op waargebeurde feiten, hing onder andere vol met krantenartikelen en foto's dat zou bewijzen dat het echt zo is, er zijn Aliens. Een man sprak ons aan en vertelde ons zijn verhaal. Er komt een tijd dat ze ons komen halen. We mogen niet tegenstribbelen, dit hoort zo. We kunnen van ze leren, en zei van ons. Ja meneer, heel fijn, bedankt. We hebben natuurlijk wel ontzettend gelachen. Er liepen zelf mensen rond met een zelfgemaakte muts van zilverfolie, zodat de Aliens onze hersenen niet uit konden zuigen. Ook hingen er uitspraken van beroemdheden die er echt in geloven. Zelfs John F Kennedy, ooit de president van Amerika, en zelfs hij gelooft dat ze bestaan. Apart.
Daarna zijn we naar ons volgende kamp gegaan in Carlsbad. Na weer een gezellige avond zijn we de volgende ochtend naar de grotten geweest. Ook weer heel mooi en indrukwekkend. Daarna hebben we genoten van een vrije middag en een lekker duik in het zwembad. De volgende dag stond er een hele lange rit op de planning, naar Texas. We besloten vroeg te vertrekken (5 uur), want dan was het nog rustig. Eenmaal aangekomen in San Antonio zijn we meteen de stad in gegaan. Eerst zijn we naar de Alamo gegaan. Vroeger was San Antonio een eigen land. Om een gegeven moment hebben ze de plek waar het leger verbleef totaal ingesloten. Ze zijn allemaal verhongerd, mishandeld en/of vermoord. Dit gebouw is nu het monument, genaamd de Alamo. Erg indrukwekkend en ook wel heftig voor sommige mensen konden we merken. Daarna hebben we de riverwalk gedaan. Een rivier midden door de stad. Om zes uur zou de parade beginnen met de spelers van de Spurs, het rugby team hier, dat toevallig pas eerste is geworden. Nogal een big deal. We hebben een hapje gegeten in een tentje genaamd Dicks. Dit heette niet voor niks zo, de bediening sloeg echt nergens op, en de ene fack you naar de andere. Je moet er wel mee kunnen lachen, anders kan je beter gaan. In de avond zijn we naar de Cowboy Dance Hall geweest. Lekker wat line-dance lesjes gehad. Het was zo gezellig. Helemaal iets anders dan wat je gewend bent, maar zo leuk, al die cowboys. We hebbe neen geweldige avond gehad en aangezien de drankjes maar een dollar kostte kunnen jullie wel raden hoe de avond afliep. Nadat deze morgen mensen weer in staat waren iets uit te voeren zijn we gaan tuben. Lekker varen in een bandje, koelboxje mee, heerlijk. Een lekkere relaxte dag, die de meeste ook goed konden gebruiken na de avond hiervoor. Vandaag weer een flink stuk gereden en voor de rest van de avond lekker relaxen, er staat een druk programma op de planning voor de komende dagen.
We hebben nog genoeg leuke dingen op de planning staan. Vanaf morgen gaan we de city's langs, zoals onder andere New Orleans, Washington en New York. We hebben wel echt geluk met de groep. Het is ontzettend gezellig en we kunnen echt lachen. De ritjes in het busje zijn mijn favoriet, en de avondjes op de camping. Iedereen helpt mee en er zijn geen onderlinge groepjes. Het maakt allemaal niet zoveel uit, en het is altijd goed. Het is natuurlijk ook ontzettend leuk aangezien bijna iedereen ergens anders vandaag komt. Dat merk je aan alles, het eten, dingen, woorden, en ga zo maar door. Ik ben vaak ontzettend grappig om mijn Engels maar ik leer wel veel van ze, en natuurlijk ook wat Nederlandse zinnen voor hun. De weekendjes naar elkaars plekken en landen zijn onderhand al bijna gepland, echt leuk. Nog een dik weekje en dan ben ik weer thuis. Het zal wel raar zijn, nadat je zo 21 dagen continue hebt samen gereisd. Nog even flink genieten van wat er komen gaat dus!
Tot snel daar in Nederlandi!
Dikke kus, Monique
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
