Koh Tao

Hallo allemaal,

Tweede verslagje vanuit Koh Tao. Ja we hebben in de tussentijd alweer heel wat kilometers gereisd, maar ik zal vooraan beginnen.

Vorige week hebben we de hele week tussen de olifantjes vertoefd. Het was echt super gaaf. Elke ochtend begon de dag met een kwartiertje, half uurtje banenenbomen hakken. Wij, zo sterk als we waren, even flink onze agressie eruit gegooid om vervolgens de olifanten te kunnen voeren. Het is zo mooi om te zien. Ik altijd maar denken dat die slurf zo onhandig en nutteloos was, maar niets is minder waar. Ze kunnen er echt alles mee! In de middag, voor de lunch, was onze eerste mogelijkheid voor een ritje. Een beetje eng vond ik het wel, die mega grote, lompe beesten, maar vooruit, ik wilde de kans natuurlijk niet laten schieten. Tuurlijk was een van de allergrootste weer die van ons, en ik had Marlijn zo goed als gedwongen voorop te zitten. Dit is veel moeilijker, en dan had ik haar in ieder geval als houvast, zodat ik, als we zouden vallen, niet alleen op de grond zou liggen. En ja, ik vond het doodeng, maar het was fantastisch. Wel moeilijk, maar zeker heel gaaf. Nadat de olifanten hun dagelijkse beweging weer hadden gehad gingen we lunchen, en tot onze grote vreugde kregen we pasta! Je kunt je voorstellen dat dit na een week alleen maar rijst en groente echt een feestmaal is. Daarna zijn we samen met de olifanten de rivier ingedoken, om ze te wassen. Zo leuk om te zien, en een groot feest. We hadden ook super leuke begeleiders, die het niet konden laten om de zaak op te jutten, zowel bij elkaar als bij ons. De andere ochtenden zagen er een beetje het zelfde uit. Boompjes hakken, eten geven, en even een rondje lopen.
Woensdag in de middag zijn we naar plaatselijke watervallen geweest. Dit was ontzettend mooi. De meeste durfde de grote sprong naar beneden wel aan, en dus hebben we ons eigen de hele middag vermaakt in de prachtige natuur hier. Verder is er in Umhang niet zoveel te doen, dus de avonden waren rustig, met af en toe een drankje, gehaald bij de supermarkt om de hoek. Donderdag was ons laatste dagje olifanten, en ondanks je ze de hele week al hebt gezien, was het soms nog steeds zo onwerkelijk. Donderdag avond zouden we gaan kamperen. Niemand wist zo goed wat dit in zou houden, maar goed, we hadden allemaal wel zin in een keer iets anders, dus heel de club ging mee. We hoefden niks mee te nemen, als alleen onze slaap spullen en genoeg water. We werden uitgezet in het bos en moesten een pad volgen. Dit bleef helaas niet bij alleen bos, maar werd een ontzettend stijle en lange klim omhoog naar de top van de berg. Ja, dit viel ons allemaal toch wel zwaarder dan gedacht. Maar goed, eenmaal boven aangekomen en uitgepufd konden we beginnen met het uitzetten van onze tentjes. Het kampvuur werd gemaakt en er was gezorgd voor lekkere spiezen en pannenkoeken. Wonder boven wonder, was het ontzettend lekker, en had iedereen hun maagjes goed gevuld. Toen het later op de avond bedtijd werd, zijn we in onze tentjes gekropen. Van voldoende ruimte was zeker geen sprake. Wij lagen met vier meiden in een twee persoonstentje, op de grond, zonder kussen en vaak ook nog zonder deken. Je kunt je nagaan dat dit niet bevordelijk was voor een goede nachtrust, waardoor het gevolg was, dat iedereen om zes uur bloedchagerijnig de tent uitkwam, omdat het tijd was voor de zonsopgang. Nou, deze moest dan wel heel mooi zijn. Helaas gaven we het al op voordat de zon helemaal boven was, aangezien je door de mist van de bergen (hadden we kunnen weten) niks kon zien. Daarna alles afgebroken, wat ontzettend vlug ging, omdat we dan klaar waren en aan de afdaling mochten beginnen. Ja, dit was voor de meeste toch wel een dieptepunt van de reis, maar ook hier konden we achteraf weer erg hard om lachen. Onderaan stonden de pick-ups weer klaar om terug te gaan naar ons verblijf en ons daar op te frissen. Bijslapen moest nog even wachten, want we zouden gaan raften, en daar hadden we toch wel heel erg veel zin in. Met z'n alle in drie bootjes, mocht de actie beginnen. Helaas werd het niet die actieve, gave en ruige tocht waar we aan gedacht hadden, maar dat maakte ons achteraf niet meer uit. Dit was verreweg het mooiste stukje natuur dat ik tot nu toe heb gezien. En oke, ik ben misschien niet zo heel erg van de natuur, maar dit was zo mooi. Metershoge rotsen die onderaan gespleten waren, begroeid met de allermooiste planten en bomen, waardoor het water overal tussendoor naar beneden stroomde en in de rivier terecht kwam. Het was als de droomvlucht of de fata morgana in de efteling, tien keer mooier, maar dan wetend dat dit allemaal echt was, zonder bemoeienis van de mens. Onderweg zijn we nog even gestopt om een soort van warmwater-bron te zien, erg apart.
Na deze rustige en mooie rit terug naar het verblijf om de rest van de dag bij te slapen en onze spullen weer in te pakken, want zaterdags was het weer tijd om te vertrekken naar het volgende plaatsje. Gelukkig was de terugweg niet zo dramatisch als de heenweg, aangezien we met het ergste begonnen, en een goede nacht hadden gehad. Eerst een paar uur rijden en daarna nog een lange busreis. We namen afscheid van de andere twee meiden en de rest van de groep die teruggingen naar Singburi. Evy en ik zette de reis voort naar Bangkok. In de nacht aangekomen een taxi gezocht en zo snel mogelijk naar ons hotel. Het was drie uur, doodop van de reis, toen we incheckte in een ontzettend mooi en luxe hotel. De volgende dag heerlijk uitgeslapen en besloten met z'n alle maar even een dagje te gaan genieten van het winkelcentrum in Bangkok. Ja inderdaad, shoppen. En nee, zelfs ik vond dat niet erg! 's Avonds hebben we weer een lange busreis gehad, waarna we om zes uur op de boot stapte voor het allerlaatste stukje. Om negen uur kwamen we dan eindelijk aan op onze eindbestemming, Koh Tao. We hebben ons resort opgezocht, een douche genomen en zijn zo goed als naar het strand gerend. Ja, het mag je dan wel weer bijna twee dagen reizen kosten, maar dit was het meteen al waard.
Het eiland is prachtig. Overal zitten leuke restaurantjes, barretjes, cafeetjes en noem maar op. Veel mooie stranden voor de snorkel of om te duiken, en dus genoeg te doen en te zien. Geloof het of niet, maar twee weken zou bijna te kort zijn. De meeste van de groep volgen op ons resort een duikcurus, maar aangezien ik dit in Australie al ga doen, geniet ik de vrije dagen van het eiland met de prachtige stranden. Ik heb donderdag wel een proefduik gedaan, want aangezien koh tao een van de mooiste duikplekken is van de wereld wilde ik deze ervaring toch niet missen. In de middag vertrokken we met een groep van ongeveer twintig man naar de pier om met de boot naar de duikplek te gaan. Heel het eiland is in rep en roer aangezien er de dag ervoor een groepje walvissen gespot waren, en dit komt hier bijna nooit voor. Die dag hadden wij geluk, want onderweg zijn we ze tegengekomen. Prachtig!
Of je nu elke dag duikt, of nog nooit gedoken hebt, je dient met z'n alle elkaar te helpen en op elkaar te letten, want het blijft een risicovol iets. Na een hoop informatie en engelse termen die me niks zeiden van mijn instructeur James, die overigens ontzettend grappig en homo is, mocht ik in het water. Ik deed allemaal natuurlijk heel stoer, maar ik had het doodsbenauwd. Ik kreeg een fles op mijn rug waar je u tegen zegt, en die flippers aan je voeten zijn nu ook niet bepaald praktisch. Maar gelukkig, in het water voelde je natuurlijk nergens niks meer van. Ik moest van James nog even wat bepaalde oefeningen doen voor het geval dat, en toen gingen we dan echt naar onderen. Het was zo mooi, en je voelt je echt een visje, zo vrij als je bent. James deed eigenlijk alles, hij stuurde mij en ik hoefde niks te doen als alleen mijn voetjes wat te bewegen (de flippers deden het werk, toch wel handig dus) en te ademen. Behalve af en toe wat kramp in mijn voeten ging het ontzettend soepel. Ook James was blij, want hij had in weken niet meer zo rustig en probleemloos gedoken.
's Avonds hebben Evy en ik een lekker restaurantje aan het strand gezocht dat tegelijkertijd prachtig uitzicht gaf op de zonsondergang. Heeerlijk! Doodop en helemaal klaar om te gaan slapen, (dachten we) trof ik Evy nogal paniekerig in onze kamer aan. Helaas, we hadden het kunnen weten, maar ook wij hadden bezoek. We hadden zwaar gehoopt niet met ze in aanraking gekomen, maar helaas, de kakkerlakken hadden onze kamer gevonden. Evy's angst voor kakkerlakken is vergelijkbaar met mijn angst voor spinnen, dus ik was de sjaak. Nadat het me gelukt was de eerste in het doucheputje te verzuipen is het na lange tijd en veel gegil ook gelukt de tweede buiten te zetten. Aangezien we vermoeden dat ze vanuit het doucheputje komen hebben we deze zo goed als we konden afgesloten door er mening objecten op te zetten. Nadat Evy nog een op de rug spartelende had ontdekt, (gelukkig wat kleiner van formaat) besloten we die maar te accepteren en te gaan slapen. Ik was Evy's held van de avond, maar heb dit alles wel gedaan onder voorwaarde dat als we nog bezoek kregen van spinnen, deze dan toch echt voor haar rekening waren. Na elke avond een grondige check en er af en toe nog een te ontdekken, hebben we toch redelijke rustige nachten.
Vandaag komen de andere twee meiden ook naar Koh Tao, dus kan het feesten echt beginnen. We hebben nog ontzettend veel op de planning staan. Morgen is het hier Thais nieuwjaar, een groot feest dus. Maandag hebben we full moon party, op een ander eiland en woensdag een 'adventure day'. Donderdag gaan we naar sharkbay om haaien te snorkelen, en naar de andere mooie plekken van het eiland die je niet mag missen.

Een drukke planning, maar allemaal ontzettend leuk. Ik heb nog een week om van dit prachtige eiland te genieten, en dan is het Thailand avontuur alweer klaar. Volgende week is het tijd om te vertrekken naar Australie, wat tevens ook betekent dat ik op 1/3 van mijn reis zit. Time flies when you're having fun, dat blijkt wel weer!

Bedankt voor al jullie lieve reacties en berichtjes, ontzettend leuk om te lezen!

Veel liefs, XX Monique